پالايشگاه گاز سرخون مشتمل بر دو فاز بوده ، فاز I با ظرفيت طراحي 7/6 ميليون نرمال مترمكعب در روز ، به منظور گازرساني به نيروگاه بندرعباس ، از سال 65 مورد بهره‌برداري قرار گرفت. خوراك آن از 5 حلقه چاه مخزن گازي سرخون ، كه 2 حلقه چاه آن گاز شيرين مي‌باشد ، تأمين مي‌گردد . اين فاز شامل پنج مخزن تفكيك كننده بوده كه گازها و مايعات جدا شده و به منظور تثبيت و فرآورش وارد فاز 2 مي‌گردند .

فاز II سرخون ، (طرح توسعه سرخون I) ، به منظور افزايش بهره‌برداري از مخزن گاز طبيعي سرخون تا ميزان 4/14 ميليون نرمال مترمكعب در روز و تأمين گاز مورد نياز مجتمع مس سرچشمه ، نيروگاه بندرعباس و مصارف تجاري خانگي استانهاي هرمزگان و كرمان احداث گرديده است . اين فاز شامل تفكيك‌گرهاي سرچاهي ، چهار رديف واحد تنظيم نقطه شبنم (سيستم تبريد پروپان) ، يك واحد شيرين سازي گاز ( با حلال دي اتانل آمين) ، واحد بازيابي گلايكول ، واحد تثبيت مايعات گازي و توليد LPG ، واحد ذخيره مايعات گازي ، ... مي‌باشد .

خوراك فاز II ، از 8 حلقه چاه مخزن گازي سرخون تأمين مي‌گردد . گازهاي خروجي پالايشگاه به ظرفيت حدود 13 الي 14 ميليون استاندارد مترمكعب در روز با فشار 70 بار ، توسط خط انتقال 24 اينچ به خط رفسنجان تزريق مي‌گردد . مايعات گازي پالايشگاه حدود 1600 مترمكعب به مخازن خونسرخ (3 مخزن هر يك به ظرفيت 11300 مترمكعب) در نزديكي اسكله شهيد رجائي منتقل مي‌گردد . LPG  توليدي پالايشگاه حدود 80 تن در روز و توسط تانكر به محل مصرف توزيع مي‌شود.

به دليل تغییرات خوراک ورودی، نياز به اصلاحات در برخي واحدهاي فاز I و II مي‌باشد . در تجهيزات ورودي تفكيك كننده گاز- مايعات، به دليل عدم وجود لخته‌گير (Slug-Catcher) بعضاً لخته (Slug) و Contamination همراه گاز ورودي ، موجب اختلال در كاركرد تجهيزات پايين دستي مي‌گردد . در واحدهاي تبريد و تنظيم نقطه شبنم ، اشكالاتي در طراحي نظير سايز لوله‌هاي ورودي و خروجي به چيلر بوده و نصب كمپرسور واحد چهارم تبريد نيز به لحاظ عملياتي ضروري است . در مخازن خونسرخ نيز ، هيچگونه تجهيزات اطفاء حريق موجود نمي‌باشد .

در بخش گاز سوخت ، ميزان گاز سوخت توليدي در واحدهاي پالايشي بيشتر از مصرف بوده ، كه بايد مطالعات فني - اقتصادي به منظور كاهش مازاد گاز سوخت و يا تزريق آن به خط ورودي انجام گردد .